Główny psychoaktywny fitokannabinoid występujący w konopiach, czyli Δ9-tetrahydrokannabinol (THC), wywiera większość swoich efektów farmakologicznych poprzez dwa receptory kannabinoidowe, określane jako CB1 i CB2. Odkrycie tych receptorów, związanych funkcjonalnie z różnymi efektami biologicznymi THC, oraz późniejszy rozwój kannabinoidów syntetycznych, doprowadziły do odkrycia endogennego układu kannabinoidowego (endokannabinoidowego). Ten system składa się z endogennych ligandów lipidowych, takich jak N-arachidonoyletanoloamina (anandamid; AEA) i 2-arachidonoylglicerol (2-AG), ich enzymów biosyntetycznych i degradacyjnych, oraz receptorów CB1 i CB2, które aktywują. Endokannabinoidy zostały zidentyfikowane w komórkach układu immunologicznego, takich jak monocyty, makrofagi, bazofile, limfocyty i komórki dendrytyczne, i są uważane za enzymatycznie produkowane i uwalniane „na żądanie” w sposób podobny do eikozanoidów. Obecnie uznaje się, że inne fitokannabinoidy, takie jak kannabidiol (CBD) i kannabinol (CBN), mogą zmieniać funkcjonalność układu immunologicznego. Niniejsze specjalne wydanie Journal of Neuroimmune Pharmacology (JNIP) prezentuje zbiór nowatorskich badań oryginalnych oraz przeglądów dotyczących medycznych implikacji fitokannabinoidów i układu endokannabinoidowego. Celem tego specjalnego wydania jest dostarczenie bezstronnej oceny stanu badań związanych z tym tematem, autorstwa wiodących badaczy w dziedzinie. Omówione są potencjalne niepożądane skutki, jak również korzystne zastosowania marihuany, jej składu fitokannabinoidowego i syntetyzowanych analogów kannabinoidów. Ponadto, poruszono rolę układu endokannabinoidowego i podejścia do jego manipulacji w leczeniu wybranych procesów chorobowych u ludzi.
źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4469415/