Układ endokannabinoidowy (ECS) składa się z zestawu lipidowych przekaźników (endokannabinoidów, ECB), białek kontrolujących ich produkcję i degradację oraz receptorów kannabinoidowych (CB) na powierzchni komórkowej, które przekazują ich działanie. Molekuły ECB, takie jak 2-arachidonoyl-sn-glicerol (2-AG) i anandamid (arakidonoyloetanolamid), są wytwarzane na żądanie i dezaktywowane poprzez działanie enzymów, ściśle regulowane zarówno czasowo, jak i przestrzennie, pełniąc homeostatyczne funkcje w celu reagowania na różne wyzwania dla organizmu. Kluczowe składniki ECS są obecne w osi podwzgórze-przysadka-jądro (HPG), która odgrywa kluczową rolę w rozwoju i regulacji układu rozrodczego zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Sygnalizacja ECB kontroluje działanie każdego etapu osi HPG poprzez receptory CB wyrażane w podwzgórzu, przysadce i narządach rozrodczych, takich jak jądro i jajnik. Reguluje wydzielanie podwzgórzowego hormonu uwalniającego gonadotropinę (GnRH), przysadkowego hormonu folikulotropowego (FSH) i hormonu luteinizującego (LH), estrogenów, testosteronu oraz wpływa na spermatogenezę u mężczyzn. Δ9-tetrahydrokannabinol (THC) i inne fytokannabinoidy z Cannabis sativa wpływają na różne procesy fizjologiczne, zmieniając lub w pewnych warunkach przejmując funkcje układu ECB. Dlatego fytokannabinoidy, zwłaszcza THC, mogą modyfikować homeostazę osi HPG, zmieniając sygnalizację receptorów CB i powodując deficyty w funkcji rozrodczej. Mimo że zdolność fytokannabinoidów, THC i/lub kannabidiolu (CBD), do redukcji bólu i stanów zapalnych otwiera obiecujące możliwości interwencji terapeutycznej w leczeniu zaburzeń układu moczowo-płciowego i degeneracyjnych, pozostają istotne pytania dotyczące ich niepożądanych efektów długoterminowych. Niemniej jednak jasne jest, że terapeutyczny potencjał modyfikowania ECS wymaga dalszych badań naukowych i klinicznych.
Rozpowszechnianie się używania konopi w Stanach Zjednoczonych wzrasta każdego roku [1,2], a prawdopodobnie będzie nadal rosnąć, gdy dostępność produktów na bazie konopi będzie nadal wzrastać, a ogólna percepcja ryzyka ich działań niepożądanych przez ogół społeczeństwa będzie obniżona [3,4,5]. W szczególności ostatnie zatwierdzenie leku zawierającego kannabidiol (CBD), Epidiolex® (GW Pharmaceuticals, Cambridge, Wielka Brytania), przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) do leczenia napadów padaczkowych związanych z ciężkimi postaciami padaczki, dodatkowo przyspieszyło stosowanie tego niepsychotropowego kannabinoidu [5,6,7,8,9]. Ponadto rośnie liczba zastosowań CBD poza wskazaniami, zarówno na podstawie zaleceń lekarzy, jak i samoleczenia [6,7,8,9].
Początkowe badania nad konopiami skupiały się na zrozumieniu jej toksyczności dla ludzi, ponieważ uważano ją za uzależniający, nielegalny i jedynie szkodliwy psychotropowy lek bez korzyści medycznych; jednakże dzięki najnowszym badaniom mamy teraz znacznie lepsze zrozumienie tej rośliny [10,11,12,13]. Δ9-tetrahydrokannabinol (THC), główna substancja psychoaktywna i odurzająca konopi, został po raz pierwszy opisany w latach 40. XX wieku [14,15], a w pełni scharakteryzowany w 1964 roku przez dokładne zdefiniowanie struktury jako (–)-trans-Δ9-tetrahydrokannabinol [16]. W latach 90. odkryto, sklonowano i określono jako bezpośrednie białka docelowe THC dwa izoformy receptorów kannabinoidowych (CB) [17,18,19]. THC aktywuje i w pewnych warunkach przejmuje/nadaktywuje receptory CB, aby wywierać różne efekty farmakologiczne [10]. Co ciekawe, badania później ujawniły istnienie unikalnych lipidowych neuroprzekaźników produkowanych przez organizm, które działają jako agonisty receptorów CB: endokannabinoidy (ECB) [12]. Ponadto scharakteryzowano ścieżki biosyntezy i metabolizmu regulujące lokalne poziomy ECB [10,13]. Badania sugerują, że układ endokannabinoidowy (ECS) to złożony, ale istotny system sygnalizacyjny występujący w większości narządów ciała, gdzie pełni funkcje regulacyjne dla wielu funkcji biologicznych, w tym kontroli emocji, nauki i pamięci, regulacji spożycia pokarmu i metabolizmu energetycznego, regulacji temperatury ciała, odbierania bólu, odpowiedzi immunologicznej i stanu zapalnego oraz utrzymania homeostazy organizmu.
źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9826913/