System endokannabinoidowy (ECS) reguluje wiele procesów fizjologicznych, w tym wzrost i różnicowanie komórek skóry. W badaniu skoncentrowaliśmy się na wpływie głównego niepsychotropowego fitokannabinoidu z Cannabis sativa, (-)-kannabidiolu (CBD), na funkcję ludzkich gruczołów łojowych i ustaliliśmy, że CBD działa jako bardzo skuteczny środek sebostatyczny. Podanie CBD do hodowanych ludzkich sebocytów i hodowli skóry ludzkiej hamowało lipogeniczne działania różnych związków, w tym kwasu arachidonowego oraz kombinacji kwasu linolowego i testosteronu, a także hamowało proliferację sebocytów poprzez aktywację kanałów jonowych transient receptor potential vanilloid-4 (TRPV4). Aktywacja TRPV4 zakłócała szlak ERK1/2 MAPK, prowadzący do lipogenezy, i skutkowała obniżeniem poziomu białka nuclear receptor interacting protein-1 (NRIP1), wpływającego na metabolizm glukozy i lipidów, tym samym hamując lipogenezę sebocytów. CBD wykazywało także kompleksowe działania przeciwzapalne, związane z adenosynowym receptorem A2a (A2a adenosine receptor), prowadząc do regulacji tribbles homolog 3 (TRIB3) oraz hamowania sygnalizacji NF-κB. W sumie nasze wyniki sugerują, że ze względu na łączne efekty lipostatyczne, antyproliferacyjne i przeciwzapalne, CBD ma potencjał jako obiecujący środek terapeutyczny w leczeniu trądziku pospolitego.
Trądzik pospolity to najczęstsza choroba skóry u ludzi, wpływająca na jakość życia milionów osób na całym świecie. Pomimo bohaterskich wysiłków w dziedzinie podstawowych i stosowanych badań, nadal brakuje jednoznacznie skutecznych środków przeciwtączycowych, które skierowane są na wieloetapowe procesy patogenetyczne trądziku (nadprodukcję sebum, niekontrolowaną proliferację sebocytów, stan zapalny) i dodatkowo posiadają korzystne profile skutków ubocznych (1, 2). Badania prowadzone w ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci jednoznacznie potwierdziły, że ludzki organizm wyraża receptory zdolne do specyficznego wiązania i rozpoznawania charakterystycznych związków terpenowo-fenolowych znanego z rośliny Cannabis sativa, zbiorczo nazywanych fitokannabinoidami. Te receptory, ich endogenne ligandy (endokannabinoidy [eCBs]) oraz enzymy zaangażowane w syntezę i degradację eCBs wspólnie stanowią układ endokannabinoidowy (ECS), złożoną sieć sygnalizacji międzykomórkowej istotnie zaangażowaną w regulację różnych procesów fizjologicznych (3–6).
Badania nad skórnym układem kannabinoidowym wydają się być obiecującym wyborem podczas poszukiwania nowych możliwości terapeutycznych (7, 8). Rzeczywiście, wcześniej wykazaliśmy, że ECS skóry reguluje wzrost i różnicowanie komórek skóry (9, 10) oraz wykazuje działania przeciwzapalne (11). Co więcej, udowodniliśmy również, że ECS odgrywa kluczową rolę w regulacji produkcji sebum (12). Zgodnie z naszymi ostatnimi odkryciami, prototypowe eCBs, takie jak N-arachidonoyl etanolamid (anandamid [AEA]) i 2-arachidonoyloglicerol, są konstytutywnie produkowane w ludzkich gruczołach łojowych. Ponadto, używając nieśmiertelnych ludzkich sebocytów SZ95, wykazaliśmy również, że te lokalnie produkowane eCBs (działające przez receptor kannabinoidowy CB2→szlak ERK1/2 MAPK→PPAR) indukują terminalną różnicowanie tych komórek, charakteryzujące się zwiększoną produkcją neutralnego lipidu (sebum) przez sebocyty (12). Te wyniki jednoznacznie potwierdziły, że ludzkie sebocyty posiadają funkcjonalnie aktywny ECS; jednakże nie posiadaliśmy danych na temat potencjalnych efektów kannabinoidów pochodzenia roślinnego.
(-)-Kannabidiol (CBD) to najbardziej zbadany niepsychotropowy fitokannabinoid (13–15). Już został zastosowany w praktyce klinicznej bez istotnych skutków ubocznych (Sativex) (16), a liczne trwające badania kliniczne faz II i III mają na celu zbadanie jego dalszego potencjału terapeutycznego (17). Dlatego też w ramach niniejszego badania zamierzaliśmy odkryć działania biologiczne CBD na ludzki gruczoł łojowy. Ponieważ brakuje odpowiednich modeli zwierzęcych (18), skorzystaliśmy z nieśmiertelnych ludzkich sebocytów SZ95, najlepszego dostępnego systemu komórkowego (19), oraz techniki hodowli skóry ludzkiej o pełnej grubości (hSOC) (20).
źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4151231/